De hectiek van een nogal ingewikkelde verhuizing: niet alles
kan gewoon ingepakt worden, welnee! Een deel moet in de opslag, een deel gaat
in de handbagage en een deel zijn we een week of 10 kwijt, dat gaat in de
zeecontainer mee naar India. En nu is de uitdaging natuurlijk dat de e-reader
niet per ongeluk in de zeecontainer verdwijnt en dat we geen beddengoed in de
handbagage hoeven mee te slepen. Genoeg ingrediënten om gillend gek te worden.
Het leek ons dus een goed idee om nog even lekker op
vakantie te gaan. Niet te lang (daar hebben we de rust niet voor), maar wel
echt weg. En deze keer eens niet naar ons favoriete land Italië, maar iets
dichter bij, naar Denemarken.
En we hebben 10 heerlijke dagen gehad, in een land waar onze
jongens nu eens niet opvallen met hun heel lichte haar en huid, we hadden zo
voor een paar Denen door kunnen gaan. De taal is grappig, de natuur prachtig,
de mensen hip en vriendelijk en de sfeer ongelooflijk relaxed. En toch en toch,
ik heb iets te klagen.
Want dat eten daar hè, daar heb je dus niets aan als
vegetariër.
Buiten de hoofdstad
heb ik geen enkel gerecht op de menukaart kunnen ontdekken dat niet óf met
vlees óf met vis was. Niet één! En in de supermarkt, toen ik een groenteburger
wilde kopen voor op de BBQ (want courgette en paprika is heerlijk, daar niet
van, maar af en toe wil ik mijn tanden in iets steviger kunnen zetten, in iets
dat ik kan bedelven onder ketchup en mayonaise, ik ben namelijk dól op ketchup
en mayonaise en dat combineert dan weer zo rot met paprika en courgette).
Enfin, toen ik dus bij al die meters en meters vis en vlees als een dolle naar
een groenteburger zocht, zei de supermarktmanager doodleuk dat ze die niet hadden.
“Well, we are meat lovers”. Ja duh, dat had ik al gemerkt. Volgens hem maakte
ik meer kans in een grotere stad.
Not. Zelfs in
Kopenhagen niet. Volgens de meneer van de vleesenvisafdeling was ik in de 5
jaar dat hij daar werkte de eerste die om een groenteburger vroeg. Wel had hij
wat diepgevroren falafel balletjes voor me in de aanbieding. Nou ja, dat was in
ieder geval iets.
Op de BBQ heeft
echtgenoot A. vervolgens (naast de – jawel – gegrilde courgette en paprika) maar
een heerlijk eitje voor me gebakken. Ik troost me met de gedachte dat ik me straks
in India helemaal te buiten kan gaan aan al het vleesloze lekkers daar…
