Een van mijn beste vriendinnen kwam me
opzoeken in Bangalore en wat wilde ik haar graag alles laten zien! Alles, van
het gewone dagelijkse leven tot aan de vieste smerigheid tot aan de grootste
luxe. Alleen, we hadden maar 5 dagen….
Een heleboel daarvan is toch gelukt: hoewel we
op dinsdagochtend na een lange lange vlucht pas om 03.00 uur onze bedjes in
rolden, zaten we om 9.15 alweer in de auto naar de sloppenwijk. Hoppatee, zó
vanuit Nederland het vieze deel van India in. En terwijl ik Engelse les gaf (she is a girl, he is a man, it is a pencil)
werd vriendin M. met nog een aantal Duitsers door de wijk rondgeleid. Daarna
even koffie gedronken en napraat met I. en F. en een lome lunch. Dag 2 en 3
gingen naar vieze markten (mán wat een blubber zo in de moessontijd), gekke
tempels, mooie winkels (heb inmiddels voor mijn hele leven genoeg sjaals) en
heerlijke lunch- en koffieplekjes. En dag 5 naar school, een ritje op de motor
voor M. en een gezellige borrel van de Dutch Club.
En ergens middenin dit geweld, op dag 4, hadden
we een relaxdag geboekt in een ayurvedisch wellness resort. Ik weet een beetje
van de ayurvedische gezondheidszorg af en een combinatie van een
doktersconsult, een symmetrische massage (waarbij ze dus met zijn 2-en tegelijk
met je bezig zijn), een ademhalingssessie, een yogasessie en een
meditatiesessie (inclusief lunch en diner) leek me wel wat. En ik was ook wel
nieuwsgierig naar mijn dosha type. Vriendin M. gaf ik de keuze tussen een
relaxte massage in een mooie Spa bij ons op de hoek en deze ayurvedische belevenis
waarvan ik ook nog niet wist hoe het zou gaan. M. ging dapper voor de Indiase
ervaring…
En ik vond het heerlijk. De ontmoeting met de
arts was er één van echt contact, heel bijzonder, warm en persoonlijk. Ik was
er een beetje beduusd van. De ademhalingsoefeningen waren fijn, de meditatie was
heerlijk en het eten erg lekker. Maar tja, die massage en die yoga….. Vriendin K. hier in Bangalore omschreef de
massage als een stel ruitenwissers dat over je lichaam gaat. En dat was precies wat het was! Lange halen heen en weer, terwijl ik op een bedje midden in een plas
olie glibberde. Het was niet vervelend (hoewel een massage in een Spa honderd
keer fijner is), ik was vooral bang dat ik van de bank zou kieperen. Flop
flop flop ging het, van boven naar beneden, over het hele lijf. En dat kleine
papieren broekje dat ik aan mocht ging gewoon uit toen ik eenmaal op mijn zij
moest gaan liggen. Heb nog nooit zó bloot in zoveel olie rondgesparteld. En
toen ik daarna in een houten kast mocht gaan zitten om te stomen (ja echt, zo
ééntje waar alleen je hoofd bovenuit steekt en waar mijn lange Nederlandse
benen ternauwernood in pasten) kreeg ik een visioen van een wel heel mooie
Selfie. Jammer voor jullie dat dat niet ging.
Vervolgens na de lunch de yoga. Nu weten de
mensen die mij kennen wel dat ik erg stijf ben en dat ik alleen sport omdat het
moet. Vriendin M. daarentegen is zo lenig als wat en heeft vroeger op nationaal
niveau gesport. Daar gingen we, yoga oefeningen, stretchen was het eigenlijk,
wat door de leraar steevast als “stich” werd uitgesproken. Hij begeleidde de
oefeningen met de uithalen “inhaaaaaale, exhaaaaale” en “breath
iiiiiiiiiiiiiiiiiiin, breath ououououout” en dat was ook het enige dat te
verstaan was. We deden hem verder maar gewoon een beetje na. Normaal gesproken
kan ik mijn tenen niet aanraken met gestrekte knieën, maar bij hem wel. Hij
duwde gewoon heel langzaam door. Steeds een stukje verder. Ook toen ik mijn been in mijn nek had liggen.
Of bij M. in haar oksel. Ik weet niet meer wat alle standjes waren, maar het
waren er veel en ze waren niet makkelijk en deden flink pijn. En waar hij bij
M. steeds blij verheugd riep “Very good! Very good” bleef hij bij mij
akelig stil. Je hoorde alleen mijn gekreun en gesteun en mijn zielige
stemmetje “Please stop stop stop!”.
Toch kan ik het iedereen aanraden. Die
massage, ach, die zal wel ergens goed voor zijn en ik ken weinig mensen zo
stijf als ik, dus die yoga is ook wel te doen. De rest was super. Vond ik. Voor
M. was het eens maar nooit meer, niet haar cup of tea zeg maar, al was het
ook voor haar een belevenis die je een keer moet hebben meegemaakt in India.
Maar na de meditatie sessie en het diner zei ze al snel “Kom op, we gaan naar
huis, wijn drinken”. En dat hebben we toen maar gedaan J.
