Internet

Het leven is hier soms net een klucht. Echt waar, ik overdrijf niet. Ontzettend grappig en hilarisch! Vooral achteraf….

Internet dus. Eén van de prioriteiten in ons nieuwe huis. Echtgenoot A. had flink voorwerk gedaan bij andere Nederlanders hier (Wat heb je nodig aan equipment? Wat is een goede provider? En zo nog meer) en op woensdagavond kwam de internetman langs. Goed gesprek gehad, providerkastje gekocht, allerlei kopieën overhandigd (paspoort en visum, inschrijving vreemdelingenpolitie) en een pasfoto. Op vrijdagochtend 12.00 uur zou een adrescheck plaats vinden (ja echt, er komt dan een andere man langs om te controleren of je er echt woont. Waarom? Geen idee. Maar het moet). En dan zouden we zaterdag voor 11 uur internet hebben.

Vrijdagochtend om 13 uur nog geen check gehad. Echtgenoot A. belt. Oh, er was wat tussen gekomen, andere afspraak, ze kwamen wel op zaterdag adres checken. Niks ervan! WIJ hebben een afspraak voor vandaag en na wat boos heen en weer bellen kwam er iemand in de loop van de middag checken of we er wonen. Wat we doen. Zaterdag voor 11 uur zouden we internet hebben. Echt.

Zaterdag om 12 uur nog niets. Even bellen maar weer. Nee, echt, om 17 uur was er internet. Echt. Om 17.15 niks. Weer bellen. Echt, om 20 uur is er internet. Manager aan de lijn gekregen die alleen nog wist toe te voegen “Binnen 2 dagen internet. Echt”. En daarna nam niemand van de betrokkenen de telefoon meer op. Nummer herkenning vrees ik ….

Op zondag niets. Op maandag niets. Wel contact met de helpdesk, maar die kende ons helemaal niet, had geen gegevens doorgekregen en kon internet dus ook niet activeren. Dinsdag weer bellen. De vertegenwoordiger die bij ons thuis was geweest is niet meer te traceren. Maar eindelijk iemand getroffen die wel weer opnieuw wil langskomen en de hele papieren santenkraam opnieuw wil komen ophalen (gelukkig heb ik nog 1 pasfoto liggen, die gaan hier werkelijk harder dan wc papier). Een nieuw kastje kopen hoeft niet.

De nieuwe man komt langs. Ik heb kopieën klaar liggen van de brief van Unilever (dat we echt op dit adres wonen), van het lidmaatschap van de club van de compound (waar ook naam en adres op staan), van mijn paspoort en van mijn visum. En een pasfoto natuurlijk. Probleempje: er moet een adres in het paspoort staan. “Dat staat niet in Nederlandse paspoorten. We hebben ook geen adres meer in Nederland. En ik wil ook geen internet in Nederland, ik wil HIER internet.” Tja, dat gaat niet zomaar. Het adres moet. De brief van Unilever en het lidmaatschapspasje zijn niet voldoende. Rijbewijs dan? Zelfde verhaal, staat ook geen adres op. Moeilijk moeilijk.

Dan maar via een omweg. Ik bel Nederlandse K. bij ons in de straat en zij helpt graag. Een kopie van het Indiase motorrijbewijs van haar Nederlandse man M., een kopie van zijn pasje van de belastingdienst en (uiteraard) een pasfoto. Hij heeft zijn adres al wel op een officieel pasje staan. Dat dat niet ons adres is, is geen probleem volgens de internetman. Bij de controle gewoon zeggen dat hij hier woont en er net even niet is. En dan hebben we morgenavond internet. Echt.

Not. De hele dag aan de lijn gezeten met de brave internetman, wanneer de adres check nou kwam. Verder was namelijk alles helemaal okay, verzekerde hij. En de adrescheck man zou komen. Echt! Om 20 uur zouden we internet hebben.

Om 20 uur was er nog niemand geweest en toen – ik zal het niet mooier maken dan het is – bén ik me toch tekeer gegaan tegen die arme man. Aan de telefoon. Op straat, want binnen heb ik een slechte verbinding (en ik vrees dat de halve straat mee heeft kunnen luisteren). Totáál uit mijn plaat ben ik gegaan. Alle frustraties kwamen eruit. Maar geen internet…

De volgende dag kregen we het verzoek om nog een kopie van het paspoort en het visum te regelen van vriend M. Was niet echt nodig waarschijnlijk, maar kon wel eens handig zijn. Per ommegaande geregeld. Zelfs de manager van de adressencheck nog aan de lijn gehad. Die zouden die dag langs komen, de papieren waren verder allemaal in orde. Alleen de check nog en dan zou de boel geactiveerd worden. Echt.

Je voelt hem al…. Geen check en geen activatie. Vanochtend (vrijdagochtend) belde de contactpersoon om te vertellen dat de hele aanvraag afgewezen was en dat we opnieuw moeten beginnen. Het liefst met de gegevens van onze hulp, want zij is Indiase en dat maakt alles makkelijker. Dat zij hier niet woont is van geen enkel belang. Zij heeft een officieel adres en dat is genoeg. En als de adreschecker dan komt, kunnen we gewoon zeggen dat ze net even niet thuis is. Zucht…..

Dus in plaats van schoonmaken en koken is onze hulp nu met de riksja naar huis om pasfoto’s en officiële documenten op te halen.

Ik snap er niets meer van en zie wel wanneer we internet krijgen. Of we ooit internet krijgen. Maar dat zal toch wel. Toch?