Kerstmis

En dan woon je in een land waar kerstmis geen big deal is. Praktisch niet bestaat. Waar het grootste deel van de bevolking Hindoe is en helemaal geen kerst viert. Waar winkels wel wat kerstspullen hebben (een plank of 2, niet meer) en de internationale school wel een kerstboom heeft (een heel zielige), maar waar het niet echt van de grond wil komen.

De Amerikanen en Engelsen en Ieren in onze compound hebben nog wel hun best gedaan: lichtjes aan de huizen en in de bomen. Hoewel het er met Halloween een stuk spectaculairder uitzag, meen ik me te herinneren. Her en der spot ik een kerstboom. Een kleintje dan, grote zijn hier niet zo makkelijk te krijgen.

En weet je? Eerlijk? Ik mis het niet. Totaal niet. Wij zijn net verhuisd, dolblij dat de meeste dozen uit zicht zijn, internet en TV het na 3 weken eindelijk doen en we weer een gezellig huis hebben. De dozen met kerstballen en andere versiersels zijn braaf meeverhuisd, maar staan onuitgepakt in een kast.

Jongens, het is hier overdag 28 graden! Dan heb je toch geen kerstsfeer? Ik heb nog geen kerstlied gehoord of glühwein geroken en heb er ook helemaal geen zin in. Waar ik wel zin in heb? In onze vakantie naar de woestijn volgende week. En naar het strand. En ach, we hebben Sinterklaas al gehad, toch?

Wat ik wel mis? Of moet ik zeggen: wie ik wel mis? Want daar gaat het tenslotte toch om met de feestdagen. Ik mis mijn moeder, die dit jaar voor het eerst kerst moet vieren zonder mijn vader. En ik mis mijn vader, die er voor het eerst niet bij is. Gek dat het gemis na maanden ineens weer groter wordt. Dit jaar geen flauwe grapjes – die ik al 1000 keer heb gehoord – tijdens het eten. “En wat is het hoofdgerecht?” als we ons allemaal ongans hebben gegeten. Wat kon ik met mijn ogen draaien. En wat zou ik het nu graag nog eens horen…. Geen potjes hartenjagen met de hele familie en geen “oma Wilmy pasta en oma Cisca kippenpootjes”. Ik mis ook de rest van de familie, die we al 3 maanden niet hebben gezien. Mijn vrienden en vriendinnen. Die met wie we altijd oud en nieuw vieren. En alle andere.

Maar weet je ook? Die zijn er nog steeds, ook na de feestdagen. En zitten altijd in mijn hart en hoofd. Dus ga ik lekker naar Dubai deze kerst, smokkel wat flessen wijn mee in de koffer en ga genieten van kamelen, strand, woestijn en de hoogste toren ter wereld. Met mijn 4 mannen, die ik nooit wil missen. En dan is het goed.

Fijne kerst allemaal en voor 2014 een goede gezondheid, heel veel liefde en lol en alle goeds!