Na ruim 4 maanden India ben ik er nog niet achter. Wat vind ik nou
eigenlijk van dit land?
Er is heel veel om van te houden. Het geweldige weer, de gastvrije
mensen, het verrukkelijke eten. De dagelijkse nieuwe indrukken, de felle
kleuren, de schoonheid van de natuur en van de inwoners. De onverwachte
ontmoetingen. De mensen met wie het zomaar klikt, ondanks een groot verschil in
achtergrond en cultuur.
Maar dat is voor mijn gevoel alleen de bovenste laag. De suikerlaag.
Dat wat je ziet en zoet is. En onder dit zoete laagje gebeurt zo ontzettend
veel. Zoveel waar ik geen verstand van heb, dat ik niet snap, dat complex is en
ondoordringbaar. Dat soms gewelddadig is en naar mijn maatstaven hard en vaak onrechtvaardig.
Het leven dat wij expats hier leiden heeft natuurlijk niets te maken
met het echte Indiase leven. Wij leven in een Punica Oase, zoals ik het al zo
mooi heb horen noemen. En dat is een uitermate prettig leven, daar niet van.
Maar het speelt zich dus alleen in dat bovenste laagje af. Elke dag lees ik de
kranten. Over wat er in India en hier in Bangalore gebeurt. En ik schrik van de
vele verkrachtingen, de vele zelfmoorden. Van de vele verschrikkelijke manieren
om wraak te nemen en van de bruidsschat die niet voldoende is waarop de bruid
wordt vermoord.
Hoe moet ik deze verhalen toch linken aan de vriendelijke mensen om me
heen? Waar komen deze bovenlaag en onderlaag samen? Wat mis ik hier? Ik voel onmacht en een soort unheimisch
gevoel. Over alles wat ik hier niet snap. Waarvan ik weet en voel dat het er
is, maar waar ik mijn vinger niet op kan leggen. Waar ik wel voorzichtig met
mijn hulp over praat maar waar ik nog veel meer over zou willen weten.
Dus heb ik twee Indiase vrouwen om hulp gevraagd. Gevraagd om me de
Indiase wereld onder het oppervlakte uit te leggen. Twee vrouwen die beiden een
tijdje in de VS hebben gewoond en de verschillen dus zelf hebben ondervonden. Dit “onder de oppervlakte” is
moeilijk, is me al verteld door een van die vrouwen, maar ze zal haar best doen
het me uit te leggen. Zodat ik meer van India ga begrijpen en er misschien ook
meer van ga houden. Van het echte India, niet alleen van het leven dat ik hier
leid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten