School-perikelen

Nou zijn onze jongens gelukkig gezegend met een goed stel hersens en is school hun altijd gemakkelijk afgegaan. Da’s ook wel nodig gebleken, nu ze op Indus International School zitten.

Elke maandag krijgen de ouders hier een mail met het huiswerk voor de komende week. Dat dan de maandag erop klaar hoort te zijn. Wel handig, zo’n overzicht voor de hele week. Hoef je niet per dag na te denken wat er af moet zijn: gewoon de hele bulk aan het eind van de week.

Maar het is wel …. laat ik het voorzichtig zeggen…… een beetje veel.

De lagere school voor S. en M. is nog wel te doen.  Ja, S. heeft hier in Grade 5 heel wat meer huiswerk dan hij in Nederland zou hebben in groep 7. Héél wat meer. Maar zodra zijn Engels wat beter is, zal dat geen problemen meer geven.  En ook onze M. in Grade 2 (groep 4) moet flink aan de bak. Rekenen, Taal en Spelling (ze doen hier van die Spelling Tests! Net als in Amerikaanse series!). Maar wát hij moet maken is niet moeilijker dan hij in NL gewend was.

Maar dan komen we bij W. In NL ging hij nét naar de eerste van de middelbare school. Hier komt hij in Grade 7, da’s de tweede klas van de zogeheten Middle School. Waar ze dus in Grade 6 al begonnen zijn met Scheikunde, Natuurkunde, Biologie en …. huiver… Algebra! En waar hij dus een jaar op achter loopt.

Waar ze op de lagere school nog wel rekening houden met het feit dat de jongens net verhuisd zijn, uit een totaal andere cultuur met een heel andere taal, hebben ze daar voor de oudere leerlingen geen boodschap meer aan. Meedoen zullen ze! En natuurlijk gaat het leren van een nieuwe taal wel het snelst als je in het diepe wordt gegooid,  maar toch. De eerste week kwam W. elke dag thuis zonder ook maar íets van de lessen begrepen te hebben en zonder énig idee te hebben wat het huiswerk was (we wisten toen nog niet van die wekelijkse mail). Dus nu zit echtgenoot A. ’s avonds met hem aan tafel, de Scheikunde en Natuurkunde boeken door te nemen. Ik ben meer van de talen, zeg maar. En met Wiskunde kan ik ook nog wel een beetje helpen. Gelukkig maar, want toen W. voor het eerst sommen zag als n2 + 3y = 8 – 5n moest hij toch wel even ferm slikken.  En ook toen hij meteen al een presentatie moest maken, in het Engels uiteraard, waarmee hij de klas enthousiast moet proberen te maken voor een bepaald onderwerp. In het kader van het vak Leadership. Een paar boze en ongelukkige tranen zijn er toen wel gevallen.

Gelukkig heeft hij heel leuke kinderen in zijn klas en is hij al voor 2 feestjes uitgenodigd. Dus hij gaat ’s ochtends nog best opgewekt naar school. Maar van “het beste jongetje van de klas” naar “werkelijk géén idee” is wel even wennen.