Momenteel kijk ik nauwelijks TV. Zodra we straks onze eigen TV- en
internetaansluiting hebben, zorgen we voor die kanalen die ook voor ons
interessant zijn. Kan me nu al verheugen op The Big Bang Theory, die we al véél
te lang niet meer gezien hebben (onze familie favoriet) en op de nieuwe
afleveringen van Homeland.
Hier in ons tijdelijke appartement hebben we die kanalen niet
en is er dus niet zoveel interessants te zien. En bij de films op zaterdagavond
verlies ik het meestal van de 4 mannen in ons gezin. Tijdens de zoveelste superheldenactie,
gewelddadige reddingspoging en heftige schietpartij zit ik heerlijk met mijn
benen op de bank te lezen of te Facebooken.
Maar af en toe kan ik ineens een TV serie binnenvallen en
dan met open mond blijven kijken. Om heel eerlijk te zijn (het siert me niet,
ik weet het) heb ik dat in het verleden ook wel eens met Tell Sell en Tommy
Teleshopping gehad. Van die mensen Die Met Uitroeptekens Praten! Het Hele Filmpje
Door! En dan ongelooflijk blij en opgetogen zijn met een nieuw aardappelmesje of
een plastic opbergdozensysteem. Ik zit dan gefascineerd en met open mond naar
dit idiote gedoe te kijken. En moet oppassen dat ik niet ter plekke de telefoon
pak om de Xhose oprolbare tuinslang te kopen. Of de Aqua Laser Gold
multifunctionele krachtige stoomreiniger.
Anyway, een soortgelijke ervaring had ik afgelopen week bij een
Indiase soap. Ik lag samen met mijn jongste zoon even op bed te kijken naar Tom
en Jerry en toen hij na afloop ging douchen bleef ik aan het beeld gekluisterd.
Want ik viel midden in de soap. En was weer even jaren terug in de tijd.
De tijd dat ik nog The Bold and the Beautiful keek. Iedereen
die dat ook wel eens deed, kent ze wel: die blikken tussen de acteurs, die
minutenlang duren en vooral heel Veelbetekenend! zijn. Met Hoofdletter en uitroepteken
ja! De camera zwenkt van de een naar de ander, lippen trillen, ogen lopen
langzaam vol met tranen, de muziek zwelt aan en tergend langzaam verdwijnt het
beeld.
Maar nu! Nu was het nog veel mooier! Want er was buiten
beeld ook een heel grote föhn aangezet. Die de lange haren van de
hoofdrolspeler (een man) gelijkmatig liet wapperen. Minutenlang. Terwijl hij
heel serieus zijn geliefde aankeek en vervolgens op zijn knieën neerzeeg, nadat
zij hem en de kamer had verlaten. En terwijl hij op de grond lag, bleven zijn
haren maar door golven.
Dit was het echte werk. Genoten heb ik! Dit was nog mooier
dan Tell Sell en Tommy Teleshopping bij elkaar. En ik vrees dat als je even om
de hoek had kunnen kijken, je mij met open mond en gekluisterd aan het scherm had
aangetroffen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten