Kleurrijke avonden

Eén van de avonden in Polen die me altijd zal bijblijven, is de avond van de wijnproeverij bij vrienden thuis. T. is Duitser, heeft een neef die in de wijnen werkt en had een paar flessen meegenomen naar Poznań. Zijn vrouw P. had voor ons gekookt. Ons, dat waren 3 Duitsers, een Tsjechische, een Finse, een Rus en 2 Nederlanders (echtgenoot A. en ik).

Van het eten weet ik niet meer zoveel, van de wijn vooral dat het veel was. Maar wat ik me altijd zal herinneren is die gave sfeer, die gesprekken tussen mensen met zulke verschillende achtergronden en geschiedenissen (de Rus en de Tsjechische waren natuurlijk opgegroeid onder het communisme, iets wat ik me meestal niet realiseerde), die uitdagende discussies en dat gevoel van spannend, anders, nieuw en toch ook eensgezind. Terug in Nederland vroegen mensen mij wel eens wat ik nou het meest miste van onze Polen tijd. Nou, dat soort avonden dus.

Zaterdagavond hadden we er weer zo eentje te pakken. Met een verjaardag en een trouwdag de week ervoor hadden we iets te vieren vonden echtgenoot A. en ik en dat werd een avond bij ons thuis met eten, drinken en vrienden. Uit alle hoeken van de wereld: Indiërs, Nederlanders, een Duitser, Zweden, Amerikanen, een Koreaanse en een Italiaanse. En toen ik zondag een beetje lag na te genieten van die ontzettend gezellige avond, realiseerde ik me dat dit voor mij weer zo’n bijzondere avond was. Zoveel talen, zoveel geschiedenissen, culturen, tradities in één kamer bijeen. Zoveel nieuw en anders en tegelijkertijd ook zoveel openheid en herkenning. Dit wordt weer een herinnering voor in het doosje “Wat ik mis als ik in NL woon”.

En als we over een tijd dan ook daadwerkelijk weer naar Nederland verhuizen, hebben we andere mooie en prachtige feestjes. Met familie en met vrienden die ik al het grootste deel van mijn leven ken, met wie ik veel heb meegemaakt, die mij door en door kennen, met wie ik al zoveel lol heb gehad en die er in goede en slechte tijden zijn. Daar kan werkelijk niets tegenop, dat realiseer ik me heel goed. En die mis ik ook.

Maar die spannende avonden, met mensen die ik nog niet heel goed ken, die me meenemen naar ervaringen die ik nooit heb gehad, die me in een andere taal laten spreken waardoor ik nét even iets langer moet nadenken voor ik wat zeg….. mán, wat kan ik daar van genieten.