Zingen door yoga

Een hele tijd geleden, nog in Nederland, heb ik zanglessen genomen. Niet om uiteindelijk te kunnen zingen als Maria Carey of Adele, maar om iets van geluid te kunnen voort brengen zonder dat het pijn aan je oren doet. Ik zing namelijk vals. Errug vals. En vond het vervelend dat ik nooit eens uit volle borst durfde te zingen. Bij verjaardagsfeestjes stond ik meestal ergens achteraan te playbacken. En dat wilde ik niet meer.

De zanglerares vond het wel een beetje een raadsel. De meeste mensen die niet durven te zingen, zijn in haar ervaring in het algemeen wat angstig om zich uit te spreken. Maar daar heb ik niet zoveel last van. Durf best een vergadering voor te zitten, een training te geven, mijn mening te laten horen. Maar hardop serieus zingen… nee dat niet. En hoewel ik al neuriënd tot behoorlijk hoogtes kwam en dus een flink bereik heb (mijn zangstem zelf is erg laag), klonken de hoge gezongen tonen toch wel erg beroerd. Werk aan de winkel!

Een paar maanden later, na wat afgezegde afspraken van zowel haar als mijn kant, verwaterde het contact en stopte dit avontuur. Zingen kon ik nog steeds niet.

Een tijdje geleden, eind november, ben ik met yoga begonnen. Drie keer per week 1,5 uur Satyananda yoga. Ik vind het heerlijk. De les start en eindigt met het chanten van mantra’s. Ik ken ze nog niet allemaal, maar de gewone Om en de Om Shanti gaan wel. De eerste keren voelde ik me een beetje ongemakkelijk. Zit je daar in een zaal met allemaal mensen die je niet kent, hardop te chanten. En ademhalingsoefeningen te doen, snuivend, neuriënd en met keelgeluiden. Beetje raar wel.

Maar weet je? In de yoga is eigenlijk niets raar. Het gaat helemaal niet om hoe je klinkt of hoe het eruit ziet. Het gaat om bewustwording, het naar binnen keren, het gebruik van je ademhaling. Om het voelen van en luisteren naar je lijf en het te bevrienden, zoals mijn yogalerares vanochtend zo mooi zei. Don’t fight with your body, don’t tell it how it should be or should work. Make friends with it. Allow it to do what it is capable of. Let your mind help your body. Het is geen competitie, de oefeningen hoeven niet mooi te zijn, je lijf niet net zo lenig of sterk als dat van anderen (of liever nog: net iets leniger of sterker).

En hoe langer ik bezig ben, hoe harder ik mee chant, ademhaal, neurie en snuif. Ik hoor stemmen om me heen, sommige laag brommend, sommige wat wankel, andere ferm of melodieus. En ik gooi daar mijn eigen stem doorheen, gewoon zoals die is. Ommmmmm.

Laat ik nou ook maar eens stoppen met zo hard te proberen om mooi of goed te zingen. En gewoon simpelweg gáán zingen. I’ll make friends with my body, with my voice and let my mind help them to do what they are capable of.

Jullie zullen het resultaat vast wel eens ergens horen J.